Φωτογραφία: από δημόσιες πηγές
Η σχέση με τη μητέρα είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίζεται η αυτοεκτίμηση και η γυναικεία ταυτότητα
Η σχέση μητέρας-κόρης θεωρείται μία από τις ισχυρότερες και βαθύτερες σχέσεις στη ζωή μιας γυναίκας. Μπορεί να είναι πηγή υποστήριξης, ζεστασιάς και σοφίας, αλλά μερικές φορές αντίθετα γίνεται πεδίο έντασης, πόνου, ακόμη και ψυχολογικού τραύματος.
Αξίζει να διακρίνουμε τις προσωρινές συγκρούσεις και τις στιγμές αναπτυξιακής κρίσης από τις τοξικές συμπεριφορές που καταστρέφουν την εμπιστοσύνη και προκαλούν βλάβη. Το Psychology Today έχει επισημάνει μερικά βασικά σήματα που σας βοηθούν να καταλάβετε ότι κάτι δεν πάει καλά στη σχέση μητέρας-κόρης.
Έλεγχος και τιμωρία αντί για διάλογο
Αντί να ακούσει την κόρη της, η μητέρα αντιδρά σε κάθε διαφωνία φωνάζοντας, τιμωρώντας ή αποξενώνοντάς την. Στην παιδική ηλικία, αυτό μπορεί να μοιάζει με το να της λένε να μην βγαίνει έξω ή να την “αγνοούν”. Στην ενήλικη ζωή, μπορεί να είναι σκληρές φράσεις όπως: “Αν κάνεις τα πράγματα με τον δικό σου τρόπο, δεν είσαι κόρη μου.
Ο υπερβολικός έλεγχος στερεί από το παιδί την αίσθηση της αυτονομίας και του δημιουργεί φόβο να παίρνει τις δικές του αποφάσεις.
Έλλειψη διαλόγου και συμβιβασμού
Σε μια υγιή σχέση, ακόμη και όταν υπάρχει διάσταση απόψεων, υπάρχει χώρος για συζήτηση. Στις τοξικές σχέσεις, η μητέρα είτε υποτιμά τις επιλογές της κόρης της είτε απλώς αρνείται να ακούσει. Για παράδειγμα, η κόρη επιλέγει διαφορετικό επάγγελμα ή σύντροφο και η μητέρα το αποκαλεί “ηλίθιο”, “ντροπιαστικό” ή “προδοσία των οικογενειακών αξιών”.
Μια τέτοια συμπεριφορά στερεί από την κόρη το δικαίωμα στη δική της φωνή και καταστρέφει την εμπιστοσύνη.
Αποδίδοντας “συγγενή ελαττώματα χαρακτήρα” σε μια κόρη
Σε ορισμένες οικογένειες οι συγκρούσεις μετατρέπονται σε κατηγορίες, κάθε απόφαση της κόρης ερμηνεύεται ως απόδειξη της “αχαριστίας”, της “αδυναμίας” ή της “ανικανότητάς” της να ζήσει σωστά. Αυτό δεν αποτελεί πλέον κριτική των ατομικών πράξεων, αλλά επίθεση στην προσωπικότητα.
Κατά συνέπεια, η κόρη αρχίζει να αμφιβάλλει για την αξία της, αναπτύσσει άγχος ή σύνδρομο απατεώνα.
Οποιαδήποτε διαφωνία ονομάζεται “ασέβεια”
Οι παραδοσιακοί πολιτισμοί επικαλούνται συχνά την εντολή “να τιμάς τον πατέρα και τη μητέρα”. Αλλά μερικές φορές αυτός ο κανόνας χρησιμοποιείται ως τρόπος για να φιμωθεί η κόρη και να αρνηθεί τη δική της γνώμη.
Αυτό θεωρείται ως χειραγώγηση και μετατόπιση ευθυνών, με τη μητέρα να τοποθετείται ως “θύμα”, ενώ στην πραγματικότητα καταστέλλει τον υγιή διάλογο.
Πλήρης απομάκρυνση από τη σχέση
Φράσεις όπως: “Αν το κάνεις με τον τρόπο μου, μπορείς να ξεχάσεις τον δρόμο για το σπίτι μου” ή “Ή με ακούς ή δεν σε ξέρω πια” είναι ακραίες εκδηλώσεις μιας τοξικής σχέσης. Αντί για αγάπη και αποδοχή, η μητέρα δίνει τελεσίγραφα.
Τέτοια λόγια προκαλούν βαθιές πληγές και συχνά είναι η αιτία συναισθηματικής κατάρρευσης και αποξένωσης της κόρης από την οικογένεια.
Η σημασία της κατανόησης του τι είναι τι
Δεν είναι κάθε διαφωνία μεταξύ μητέρας και κόρης τοξική. Οι συγκρούσεις είναι φυσικές, προκύπτουν σε στιγμές που η κόρη μαθαίνει να διεκδικεί τα όρια και την ανεξαρτησία της. Ωστόσο, η τακτική πίεση, η χειραγώγηση και η υποτίμηση δεν είναι “γονικές δυσκολίες” αλλά σημάδια μιας ανθυγιεινής σχέσης.
Αναγκαία:
- να θέσετε σαφή προσωπικά όρια,
- Αναζητήστε επαγγελματική βοήθεια για να επεξεργαστείτε το τραύμα,
- Αναζητήστε υποστήριξη από φίλους, συντρόφους ή κοινότητες εκτίμησης και αποδοχής.
Η σχέση με τη μητέρα σας είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο οικοδομείται η αυτοεκτίμηση και η γυναικεία σας ταυτότητα. Αν αυτό το θεμέλιο είναι τοξικό, είναι σημαντικό να το παρατηρήσετε εγκαίρως, να αποκαλέσετε τα πράγματα ως έχουν και να ξεκινήσετε το ταξίδι προς τη θεραπεία. Να θυμάστε ότι η αγάπη δεν έχει να κάνει με τον έλεγχο ή τη χειραγώγηση, αλλά με την υποστήριξη, την αποδοχή και τον σεβασμό των επιλογών σας.
